Update

Hey, 

ondertussen al een tijdje geleden hé dat ik hier nog eens was. Enerzijds is dit omdat ik weinig te vertellen heb. Allee, kan wel veel vertellen maar 't moet hier wel altijd te maken hebben met kanker of zo hé. Anderzijds blijft alles wat hetzelfde. Lees dus: geen vooruitgang. 😌 Er is wel vooruitgang maar niet zoals ik gedacht had dat het ging zijn. 

De pijn in de gewrichten, het vocht ophouden, het lichaamsgewicht, het humeur, ... geen stappen vooruit? Ik blijf ter plaatst trappelen. Maar goed, we moeten geduld hebben zeker?!

De vracht vitamines die ik 's morgens moet nemen, zijn volgens mij placebo pillen want ik voel niet echt verandering. Het vocht in mijn lichaam zal dus ook door de hormoonmedicatie komen. Vorige week ging ik langs bij de cardioloog. Hart en vaten zijn prima! Ik had ergens gehoopt dat ze gingen zeggen dat er daar toch iets niet klopte. Maar nee, alles komt dus effectief van die PIL! Wetende dat we dat zeker nog 4,5 jaar moeten nemen, is met momenten niet bevorderlijk voor de moraal zulle. 

De neuropathie blijft. Deze middag afspraak in het zieken huis om ook daar testen te laten doen om te kijken of het niet van iets anders komt. Neuropathie is een cadeautje die achtergebleven is van de chemo. Mijn handen worden telkens slechter. Het gevoel in mijn vingertoppen gaat ook opnieuw achteruit dus dat is niet normaal. En ja ... wat raad je ... kan van de pil komen!!!

En ja ik zie er goed uit. Maar daarom voelt het niet goed met momenten. Ik verlang tot ik terug een beetje meer figuur heb (en dat komt ook maar niet...). Ik verlang nu het meest tot mijn haar terug wat langer is. Ook al sta ik met kort haar, het doet me teveel denken aan de voorbije maanden. 

In mijn hoofd ben ik 40 jaar gebleven de voorbije jaren. In 1 jaar tijd is mijn lichaam geen 50 maar 70 jaar geworden. Hoofd en lichaam werken dus niet altijd samen. Ik wil jong zijn maar het lijft beslist er anders over en dus die 'coördinatie hoofd en lijf 'klopt niet. Mentaal kan dit heel zwaar zijn. Want dat hoofd zegt (de eva voordien dus ..): gow vrouwmens, doe voort, hollen van het één naar het ander, zeker geen neen zeggen, rusten staat niet in mijn woordenboek of enkel de zondagnamiddag dan, .... Maar dat lijf zegt nu heel vaak: dat kan ik niet, dat gaat niet, moe zijn, ... kortom, willen en niet kunnen. Of het dan wel kunnen maar dan achteraf met de gebakken peren zitten. 😆 Maar goed, die peren neem ik er heeeeeel graag bij!!! ('k laat mij niet helemaal kennen wi)

En sporten dat ik doe!! Normaal val je daarvan af. Ik mag blij zijn dat ik mijn gewicht kan behouden zeggen de dokters dan! Ge moet dat eens proberen linken met wat er in uw koppie omgaat. 

Daarom moest ik ook een serieuze klik maken in mijn koppie in verband met de toekomst en werken. Ik start in september halftijds. Ik ben blij dat ik die beslissing genomen heb ('t is wel van moeten ) maar geeft me toch nog heel vaak een dubbel gevoel. Ik ben wel superblij dat mijn maatje het ziet zitten om het verder te doen met mij. Merci!

Wat zeggen ze ook al weer bij de start van die reis? Geef jezelf een jaar, anderhalf jaar om terug de oude te zijn. In mijn geval is dit klare bullshit. Ik heb dit al meer dan een keer van de daken geschreeuwd. Blijf ik die sterke madam?! 't Zal wel zijn! 💪

Dat eiland is er hoor. Daar in de verte. De flamingo's zie ik al door mijn verrekijker. De roze sleskes staan al klaar. Het roze kleedje heeft wel een ander maatje dan voordien en de bikini is er eentje geworden met vulling. En de rosé? Die vind je overal. 🍷🍸

💕