Update

Hey, eventjes geleden dat ik hier nog eens kwam met een update. 

Alles goed hoor. Hoe kan het ook anders ... we zijn net terug van een reis naar Gambia. We zijn echt wel reizigers. Het was dus maanden geleden dat we nog eens 'echt' op reis waren. De voorbije vakanties gingen niet verder dan Oostende, de ardennen en onzen hof. Dus ja, echt wel super genoten. 

En wat voor een reis hadden we! Afrika hadden we nog nooit gedaan. Ik wou een reis van rusten en iets doen. Via via zijn we ook bij een organisatie geraakt van fosterkindjes. Het ideale moment dus om daar eens werk van te maken. Om een lang verhaal kort te maken ... we hebben daar ons fosterkindje gezien, de familie ontmoet en wat hulp geboden. Heeeeerlijk! (vrijwilligerswerk staat op mijn bucketlijst 😌)

Hoe wij Afrika beschrijven? Ewel, heel moeilijk! Deze reis was een 'beleving'. Het leven daar was voor ons cultuur en natuur samen. Genoten van het begin tot het einde. Ook vooral genoten van ons tweetjes, dat ook! 😍 Gambia, ik kan het iedereen aanraden. 

En hoe het nu met met gaat? Goed hoor. Ik zeg tegen iedereen: 'stilletjes aan zijn we aan het lopen en klimmen maar we zijn er nog niet.'

Op reis heb ik dit ook wel een paar keer goed gevoeld en ervaren. Mijn lijf is mijn lijf totaal nog niet! Da bikinilijf is er nog altijd eentje van een olifant en dus best wel moeilijk om te aanvaarden. Heel moeilijk zelfs! Een bruin kleurtje? Een beetje. Mijn huid bruint totaal niet meer als voorheen. Ik moest vroeger maar een wandeling maken en ik had al een kleurtje. Ik bleef de eerste dagen vooral wit. (ik heb ook wel goed gesmeerd, dat ook wel, maar dan nog hoor) 

Zwemmen ... dat is dus vooral 'niet' vooruit geraken. Zo confronterend om te voelen dat je in het water helemaal geen kracht hebt. Des te meer begrijp ik wat we daar in die reva doen. Zorgen dat we terug 'spieren' krijgen. Uit een hoge wagen stappen, is voor mij heel onzeker. Precies of ik ga vallen. Ik voel geen kracht in mijn benen. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet beschrijven... Waar ik anders een 'sprinkhaan' was, ben ik nu nog altijd dat oud wijveke die onzeker is bij iedere stap die ze zet. Onzeker omdat ik bang ben mijn evenwicht te verliezen. 

We moesten maandag in de reva over horden stappen. Dat was dus eeeeenorm moeilijk! Ik geraakte er niet bijna niet over. Die benen gaan niet waar ik wil dat ze gaan. Ik ben dinsdag op school gevallen, weggegleden. Dat is dus iets dat anders zeker niet zou gebeuren! Ik voelde me gaan. Mijn hoofd zei me nochtans wat ik moest doen om toch niet te vallen, maar tegelijkertijd voel je dat je benen en armen niet doen wat ze zouden moeten doen.  Gelukkig maar enkele blauwe plekken aan over gehouden. 

1 voordeel op reis? Veel minderen pijn in de gewrichten, handen en voeten. Dat kwam van de warmte. Zalig om eens een paar dagen niet wakker te komen van de pijn. 

Gisteren wel effe geschrokken. Mijn wimpers zijn terug aan het uitvallen. In 2 dagen tijd bijna allemaal weg. Dat heb ik dan wel eens opgezocht en blijkbaar kan dit wel en ... groeien ze terug. Een dikke vette oef hoor!

Ondertussen terug elke dag bewegen, bewegen en nog eens bewegen! Komt goed 👊 

💕