1 jaar in de kankerwereld

Precies 1 jaar geleden kreeg ik het verdict 'kanker' en stapte ik in een andere wereld.

Een andere wereld waarvan ik dacht dat die maar max een jaar ging duren. Want ja ... ik ga die behandelingen ondergaan en na 3 maand ben ik terug de oude.  Maar het draait toch iets anders uit. Dat eiland ligt precies toch iets verder dan ik verwacht had. 🦩🦩🦩 Want op dat eiland lig ik met een sportief bikini lijf, loop een marathon, werk me te pletter voor mijn schooltje en feest 3 dagen aan een stuk. NOT dus! Mijn lieve kleindoggy kon het vandaag niet beter laten blijken! 

Ik schommel op een balans. Want ik wil nog terug die Eva zijn. Maar al een jaar lang hoor en lees je dat er een voor en na is. Wil ik daar al aan toegeven? Nee! Ga ik er moeten aan toegeven? Ja! De moeilijkste periode is waarschijnlijk wel die tijd dat je op die balans staat. 

Ik voel de voorbije 2 weken dat dit enorm op me weegt. Elke dag word ik wel met iets geconfronteerd die me met de voeten op de grond zet en me mijn andere ik laat ervaren. Vorige week was er dan nog eens schoolshow, mijn 'kindje'. Ja, dat was dus meer blèten dan iets anders. 

Ik ben al een jaar ver. Volgende week de onderzoeken en weten we met zekerheid dat alles terug ok is voor een jaar. (dat zal onbewust ook een grote rol spelen in de voorbije week) Nu zeg ik al: 'oh, nog 4 jaar opstaan en gaan slapen als een wuveke van 90 jaar'. 😂

Maar goed.. vandaag een serieuze reva gedaan. Wandeling van 8 km naar de poelberg met Oswald. Piepetent waren we allebei na de wandeling. Wat een jaar geleden een lachertje was, is nu een prestatie waar ik trots op ben. Wie had dat kunnen denken. 

En morgen de laatste reva in Roeselare met de maatjes. Evaluatie... benieuwd hoe het beter ging. Maar vooral ook uitkijken naar de maatjes om plannen te maken voor de toekomst. 

💕