Rozengeur en af en toe wolken

Rozengeur en maneschijn. Dat is het voornamelijk wel. Maar toegeven .. er komt af en toe wel eens een wolkje voorbij. Het gaat goed met me. Ik doorsta het traject echt wel heel goed tot nu toe. De wolk die af en toe eens passeert is er eentje van confrontatie. 

Ik mag wel toegeven dat ik nogal een 'spring in het veld ben' met een heel hoog energiepeil. Net die 2 dingen vallen volledig weg. En het feit dat je thuis zit en dus heel veel kan nadenken is niet altijd even goed hoor. Ik heb altijd energie, ga liever lopen dan wandelen. (Pas op, ik kan ook wel eens de luiaard uithangen hoor.) Ik kon aan het begin van de therapie niet geloven dat ik dt ook ging hebben. 

Ik vind het soms moeilijk om dit te beschrijven. Een wasmand naar boven dragen, is precies 100 kg stenen de trap opdragen. Dat is dan ook boven komen, uitgeput en 10 minuten op adem komen. Boodschappen doen en 2 tassen van de winkel naar mijn auto dragen, is precies 2 zakken van 20 kg aardappelen dragen. Dat is dus 10 minuten rustig in en uit ademen in de auto om op positieve te komen. Een wandeling maken is precies een halve marathon lopen. Door droog zand stappen is precies een berg beklimmen en zonder zuurstof geraken. Mijnen 'tert' van wandelen is volledig weg. Ik wandel gelijk een vrouwke van 80 jaar. 

Het lichaam is dus niet meer wat het was. (ik kijk nu al uit om aan de revalidatie te beginnen 😌) Door de cortisone is er ook niet veel schoons meer aan hoor aan dat lichaam. Neem daar dan nog eens je kale koppie bij ... en dat zorgt toch soms eens voor een momentje dat je denkt: 'wtf zeg!'. De vele vapeurs zorgen ook voor irritatie hier en daar doordat de huid heel droog is. Ik heb dus nog nooit zo verlangd om terug te sporten en aan dat lijf te werken. 

Als je me ziet .. ik ween niet omdat ik je zie hoor. Dat is ook een nevenwerking. Komt door het feit dat de slijmvliezen in het lichaam anders werken en dus via tranen het lichaam verlaten. 

Je hebt veel tijd om na te denken en dan denk je wel eens: 'zie mij hier nu zitten'. Maar gelukkig zijn er heel vele kleine gelukjes zoals lotgenote Annick het verwoord. Ik heb er zoveel dat ik geen tijd heb om een dipje lang te laten duren. En als ze er niet zijn, dan zoek ik ze zelf wel op. En meestal hoef ik niet ver te zoeken. 😍 Ook elke dag weten dat ik niets te klagen heb want ik doorsta dit traject met glans!

Genieten van kleine en grote dingen ... elke dag opnieuw. 💕