Onco revalidatie

Ik ben deze week gestart met de onco revalidatie. Wat houdt dit nu precies in? Ewel een uurtje (voor mij toch ) intensief sporten. Een kwartier op de hometrainer, een soort ligfiets, een toestel waar je moet duwen met je benen en de loopband. Toen Tibo ( een super lieve kinesist in het ziekenhuis) vroeg of ik al ooit op een loopband had gestaan, zag ik dus meteen van die filmpjes voor mijn ogen hé. Ge weet wel ... 

Ik zag mezelf al hoor maar ik moet jullie ontgoochelen .. dit lukte van de eerste keer. 😀 Zo een uurtje sport is nu nog niet meteen lastig op het moment zelf. Achteraf voel ik wel dat mijn lichaam wat leeg is en dat ik niet veel meer moet doen nadien. Ze zullen dit telkens wat opbouwen tot ik uiteindelijk een eigen programma heb. Ik ben vooral blij dat ik daaraan kon beginnen. Nu kunnen we alleen maar klimmen. En ik moet natuurlijk tegen mezelf zeggen dat dit niet van vandaag op morgen kan... 

Op de momenten dat ik ging, waren er vooral oudere mensen. Ofwel ligt dat aan mij ... dat kan ook. Had ik nu misschien meer van die gespierde fitnesser gehoopt ... Die ben ik daar nog niet tegengekomen. 🙈 En die zal ik daar waarschijnlijk ook niet tegenkomen. 

Ik was de voorbije dagen nogal veel op stap ook dus een paar keer geconfronteerd geweest met mijn koppie. In bepaalde situatie zie je wel dat de mensen kijken hoor, zeker op plaatsen waar je de mensen kent.. Maar kan ook niet anders want ze hebben me de voorbije maanden ook met muts gezien. 2 keer een vuurdoop gehad deze week. In de carlito en op een markant avond. Het eerste moment dat ik mijn muts afdoe voelt het nog raar. Is toch nog wat wennen. Maar de complimentjes maken veel goed. Charlotte zei deze week iets heel moois : ' je ziet er niet meer ziek uit. ' 💋

Straks nog eens zo een momentje onder vrienden op café en morgen met de collega's. 

Lieve vrienden , voor straks ... een heel fijn weekend! 

💕