De eerste bestralingen

Woensdag ben ik begonnen met de bestralingen. Eigenlijk houdt dat twee keer niks in hoor. Gewoon op die machine gaan liggen en na een goeie 5 minuten ben je er van af. 

Ik moet zeggen dat ik de eerste keer best wel wat zenuwachtig was. Je weet tenslotte niet wat het precies zal zijn. Om de adem in te houden kijk je naar een schermpje. Je ademhaling is een wit streepje. Daarboven staat een groene balk. Bedoeling is, als je je adem inhoudt dat het witte balkje in het midden van de groene balk komt en daar ook blijft. Je moet er ook op letten dat je lichaam stil blijft liggen en alleen je borstkas naar omhoog gaat en niet je rug. Den eerste keer aan die drie dingen moeten denken om hetzelfde moment ... ik had het gevoel dat da wit balkje alle kanten uitging uitgezonderd in het midden van da groen. 😊 Dan moet je je echt focussen op 'rustig' ademen. Het moment dat je je adem dan inhoudt duurt tergend lang. 

Gelukkig was dit maar de eerste keer. De tweede keer weet je al wat je te wachten staat en gaat het al makkelijker. En vanaf de derde keer zou ik voorzichtig durven zeggen: een fluitje van een cent. 😉

Het insmeren van het lichaam zou ik al wat minder doen hoor. (ik was al geen smotter voordien) Maar blijf het wel goed verzorgen. Dus zijn we er terug aan begonnen maar vooral de zone die bestraald wordt. Aan de onderkant van mijn borst hangt er een pleister. De zone erboven, deel van mijn hals, schouder, achterkant rug en oksel moet ik elke dag twee keer inwrijven met flamigel. Dit om te voorkomen dat het zou verbranden. Smotten maar! 

Ohja, nog een wistje datje van mijn haar ... Mijn leesbril blijft terug op mijn hoofd staan! Ahja, want op mijn kletse bolle slierde dat er gewoon af. 

💕