Chemo 3/4

Terug eentje die we kunnen afvinken! 👍

Alles is goed verlopen. Witte bloedcellen staan terug heel hoog, beetje opletten voor bloedarmoede maar wel nog ok. Ik moest deze keer wel wachten op de waarden van de lever. Mijn eerste gedacht: ‘shit, ik heb gisteren en eergisteren een bellini gedronken!’ (En je mag 3 dagen voor chemo best niet drinken!) Ik heb daar totaal niet aan gedacht! ( En ja bellini smaakt mij dus wel. 🙈) Eerlijk .. Ik heb dit niet gezegd aan de dokter. Na een half uurtje kwam ze me zeggen dat het ok was en de sessie kon starten. De waarden van de lever hadden dus niks met de alcohol te maken maar door de spuitjes die ik krijg voor mijn witte bloedcellen. 

Deze keer bezoek gehad van de psychologe. Een heel sympathieke dame. Ik vertelde haar van mijn blog, van de mensen om me heen, van mijn ingesteldheid,… Enkele van haar vragen waren: ‘Ben je soms bang? Ben je prikkelbaar? Ben je boos? …’ 

Bang als 'dit haal ik niet ' .. nee. Bang als 'wat op me afkomt' .. soms wel. Gewoon omdat je dit niet in handen hebt en niet weet wat er zal gebeuren. Ik ben niet echt een bange op dat gebied. Met bang bedoelde ze vooral met denken alles wat er slecht kan aflopen of gebeuren. Ik ben nooit zo geweest, heb nooit zo een ingesteldheid gehad. Ik wou niet weten of ik erfelijk kans had op borstkanker. Dat zie ik onder bang zijn. Hoe meer je weet op voorhand, hoe meer schrik je kan hebben voor iets. Hoe meer je kan piekeren, hoe meer angst je kan krijgen. Laat mij niet helemaal alleen in een donker steegje ... dan schijt ik mijn broek vol zulle.😂 

Boos omdat ik dit nu heb? Totaal niet. Hoe kan je daar nu boos voor zijn. Het overkomt je . Dit is het lot. Ik kan wel eens denken waarom ik. Maar lang piekeren en me erin ziek maken? Nee!

Ben ik prikkelbaar? Ik denk het niet.  Eerder een vraag voor de mensen rond mij denk ik. Emotioneel wel .. meestal alleen. Traantje springen heel snel in mijn ogen. Als ik terug denk aan momenten, als je dingen toch niet kan doen, als je voelt dat je minder energie hebt en bepaalde dingen niet kan doen. Ik moet wel zeggen dat die momenten snel voorbij zijn. Ik kan nog altijd heel snel tegen mezelf zeggen: 'Gow vrouwmens, nie trunten hé, trek een schoon kleedje aan, kijk naar een knuchtfilmpje, doe wat online shoppen...der zijn der die der nog veel slechter van afkomen dan jij. Ge zijt in congé en 't enige dat je moet doen is rusten dus we gaan niet klagen hé. Wacht maar tot binnen een paar maanden. 'k Ga mijnen tert en lichaam wel terug hebben.'

De lieve dame eindigde met : je zal me niet veel nodig hebben hoor ik. 'Je bent omringt met de juiste personen, houden zo. Weet dat als er iets is je altijd contact kan opnemen.'En dat zal ik zeker doen. 

Voor de rest voel ik dat ik enorm moe ben en dit al van gisteren . Daar hebben ze me ook voor gewaarschuwd. Rusten is de boodschap dus komende dagen. Ook al voel ik me goed de eerste dagen, toch mijn lichaam laten rusten. Ik heb me vorige week teveel geforceerd de eerste 2 dagen waardoor ik dan zo een grote aanval gehad heb van vermoeidheid. Dus gaan we dit vermijden want ik heb een drukke planning. 😊 Afscheidsreceptie zesde leerjaar, grote sprong derde kleuters en afsluiten schooljaar, uitje met het team, Tieltse feesten. Of ik alles haal? Daar vrees ik voor. We zien wel welke plannen lukken. 

💕