Van tiptop naar ietske minder ...

Je dus tiptop voelen kan in een halve dag omslaan naar het gevoel van: 'Omg, wat gebeurt er nu met mijn lichaam?'. 

Ik had donderdagnacht al wel wat last van maagzuur gehad maar was al bij al nog te doen. Vrijdagvoormiddag nog boodschappen gedaan voor een barbecue 's avonds en bezoekje gebracht aan Oswald. In de namiddag was er daar precies een hamer die insloeg op mijn lijf.  Ik was misselijk, had een opgeblazen gevoel, pruttelende darmen die al een paar dagen niet mee werken, een enorme hoofdpijn en de vermoeidheid sloeg op me in als een bom. Ik had die namiddag nog afgesproken met Evy en wat vriendinnen maar moest dit afzeggen. De rest van de namiddag zat ik in bed. 

Die vermoeidheid ... Nu weet ik pas wat ze daarmee bedoelen. Dat is echt je ogen niet kunnen openhouden. Alles wat je wil doen, gaat niet om dat je lichaam gewoon aangeeft dat je wil/moet slapen. Praten is zelfs lastig. Naar boven gaan voelt als een halve marathon lopen. 

Vorige week had ik al gemerkt dat mijnen 'tert' al wat trager was. Als we gaan wandelen zegt Alexander altijd : 'Hebben we weer haast? of ''t Is geen wedstrijd hé!' Ik stap dus meestal nogal door. Zoals jullie al weten, 't moet nogal vooruit gaan bij mij. 😊 

Ik had gisteren klasreünie en barbecue met collega's waar ik zoooo naar uitkeek maar heb toch moeten passen. Ik weet nu dus al meteen ... ik kan veel plannen maar of het me dan ook echt zal lukken weten we niet op voorhand. Dat je dan moet afzeggen doet wel pijn moet ik eerlijk toegeven. Maar goed, het is wat het is en als het lichaam nee zegt dan moet ik daar ook naar luisteren. 

Ondertussen voel ik me stukken beter. Dat van ''t moet allemaal vooruit gaan' ... dat zit er de komende maanden niet meer in vrees ik. 

Voor de rest van de geuren en de smaken ... ik heb een probleem met zout zegt Alexander. De lasagne die ik vorige week maakte had volgens mij niet zoveel smaak. Volgens Alexander was het lichtjes over-gezouten. 😃