Mijn eerste steak tartaar

Donderdag ging ik onverwachts mee met mijn ouders naar Gent om er iets te eten. Het moment waar ik de laatste maanden zo naar uit gekeken heb ... steak tartaar! Mannekes, wat heeft dat gesmaakt! En ik kijk al terug uit naar mijn volgende. 😀

Woensdag nog maar eens geconfronteerd geweest met mijn 'doseren'. Zo blij dat de chemo gedaan is en al meteen denken dat je kan beginnen revalideren, weliswaar op het gemak. Dan ga je natuurlijk nog geen twee wandelingen doen hé. 😌 Een kankertraject kan je mooi voorstellen op een curve. De voorbije 6 maanden gaat je lichaam helemaal naar beneden. Nu staat het op zijn diepste punt. Wat ik wil, is dat die curve nu zo snel mogelijk terug naar boven gaat. Ewel .. da gaat niet. Er is nog een stap tussen en dat is dat die curve toch eerst nog wat gelijk zal blijven. Voordat ik die berg wil beklimmen zal ik toch nog even in het dal moeten blijven. Dat is dus weer gewoon ik hoor ... veel te vlug willen lopen. 

Met de nagels alles ok. (in de mate van natuurlijk) De pijn en tintelingen verbeteren er voor het moment niet op. Geduld zeker ... 

Gisterenavond wel genoten van een etentje samen met de directie collega's. Ik was heel blij dat ik daar toch bij kon zijn. 

Ohja, nog een voorvalletje gehad deze week. Ik vond al dat ik woensdagmorgen minder tijd in de badkamer had doorgebracht. Ik dacht nog: ' tiens, dat sjminken en verzorgen gaat precies rapper en rapper'. Tot ik 's avonds in de spiegel keek. Ben ik gewoon een hele dag zonder wenkbrauwen op draai geweest! 😂

💕