Rust…

Na een slapeloze nacht woensdag van piekeren en pijn, ben ik opgestaan en zei ik tegen Alexander: 'ik ga nergens naartoe en ga rusten want het lukt niet meer.' De uitstapjes en feestjes die voor energie zorgden zullen niet meer lukken. Alles in het lichaam begint pijn te doen, te lang rechtstaan, snel moe, ... Ik moet mezelf niet laten afzien hé. Energie moet ik nu putten uit rusten. En in het koppeke heb ik die switch gemaakt. 👍 Ik heb me erbij neergelegd dat ik de komende weken kalm zal zijn. Al wat ik kan doen is fijn meegenomen maar vraagt telkens extra rust. 

Boodschappen doen? Gaat hoor, maar duurt een hele voormiddag. 😔 Naar de winkel gaan, de auto uitladen gebeurt een beetje later want eerst wat rusten, de boodschappen op zijn plaats zetten zal dan ook terug een beetje later gebeuren. Een boodschappentas weegt voor mij nu 50kg. En denk er dan bij dat je die nog eens een berg moet opdragen. Ge zou voor minder 'tent asem' zijn hé.  

Strijken? Ik ben daar een held in want ik doe maar een half uur over een volle mand. Maar nu .. amai zeg! Ik ben der al 3 dagen aan bezig. Niet alleen het strijkijzer weegt telkens ietsje meer maar langer dan een kwartier rechtstaan gaat moeilijk door de pijn in mijn gewrichten en spieren vooral in mijn onderrug. Dat is dus ook die knop die ik gemaakt heb voor mezelf: 'Neen, het moet niet allemaal rap gaan, dat kan in 3 dagen ook. 'k Heb toch maar dat te doen ook hé.'

Ohja, en het bloedonderzoek van dinsdag? Alles ok! Geen klonters in de longen. 👍

Voor straks, een fijn weekend! 💕