Alles ok

Hoe het met me gaat? Ewel goed. De pijn valt goed mee. Ik doe eigenlijk alles wat ik kan zoals koken, strijken, bezig zijn dus. Ik heb het grootste geluk dat het mijn linkerarm is die ik moet sparen. Ik ben volledig rechtshandig dus kan alles doen. 

Waarop ik moet letten? Geen zware dingen tillen zoals bijvoorbeeld een volle wasmand optillen, geen 6 borden tegelijk met die arm in de kast zetten. Nu is het vooral opletten dat de wonde goed kan genezen. In de toekomst zal ik op die dingen moeten blijven letten om geen 'dikke arm' te krijgen. Ringen die spannen aan de vinger, kousen die teveel spannen, heel zware dingen opheffen, te lang in de volle zon zitten. Daarmee zal ik altijd wel wat rekening moeten mee houden. Grootste is een wonde. Ik, die dus altijd maar een beetje speeksel gebruikte om te ontsmetten en dus al 15 jaar geen ontsmettingsmiddelen in huis heeft, heeft ondertussen een hele vracht ontsmetting in huis. 😊 Een wonde die niet goed ontsmet is, kan meteen voor lymfoedeem zorgen. In de tuin werken moet dus altijd met handschoenen. (geen gevaar voor want ik doe dat nu ook niet graag...) 

Er was nog een puntje waarop ik moest letten (gelezen op he flyertje dat ik gekregen heb): opletten met vliegreizen. Amai! Was da effe schrikken! Alexander had me nog verrast in het ziekenhuis met een reisje naar Marrakech als ik beter ben. Want ja, wij zijn grote liefhebber van reizen. Dat was toch één van de eerste dingen die ik nog eens vroeg en een grote oef toen ze zei dat ik nu volgende week niet meteen een reis van 12 uur moest doen. Conclusie ... ik kan veelvuldig reisjes plannen. ✈ 

Ondertussen ben ik ook al gestart met de kiné met de allerliefste Carine. Dit moet om alles rond die schouder los te maken. Dat is niet alleen harde arbeid maar vooral een half uurtje kletsen. Ik ga ook elke dag wandelen want bewegen is heel belangrijk. 

Het moeilijkste voor mij is het 'rustig houden'. In de namiddag kan ik echt slapen. Mijn lichaam heeft dat nodig. Maar die andere momenten zijn wat moeilijker. Ik voel mij niet ziek en ik heb al geen zittend gat. Ik ben dus vandaag gestopt met de pijnstillers omdat ik zo beter zelf mijn grenzen zal kennen. Met pijnstillers heb ik geen pijn en ga ik veel meer met mijn arm doen en hem zeker forceren. Nu dus niet meer. De pijn geeft nu vlugger aan: 'Eva, zet u ne keer en doe ne keer iets op het gemak'. Pluim voor mezelf.😉

Morgen afspraak met dokter Hoste om de wonde te bekijken. Best wel benieuwd want nu heb ik alleen nog maar de pleisters gezien die erop liggen. 

💕