Even terug naar school

Gisteren ging ik even terug naar school. Aanleiding was er om verschillende redenen. Ten eerste wou ik dit al langer doen maar ik voelde dat ik daar iedere keer emotioneel niet sterk genoeg voor was. ( Ik wou absoluut niet dat ik in iedere klas ging beginnen wenen. Leg dan maar eens aan de kinderen dat alles ok is me je ...😏) Vandaag starten ze ook met de rostpot. Een actie waar ze de rostjes verzamelen ten voordele van kom op tegen kanker. En dan was er ook nog het feit dat kinderen me misschien zullen zien met een sjaaltje om mijn hoofd. Nu mijn haar zo kort is het ideale moment om daar iets meer over te vertellen. 

De eerste klas waar ik langs ging was het zesde leerjaar. Zoals in alle klassen was ook de eerste reactie: 'Juf, je haar is zo kort!' Bij de oudsten kon ik meteen een 'eerlijk' antwoord vragen. Gelukkig was er toch 1 jongen die zei dat hij me mooier vond met langer haar. 😀 Wat me verbaasde was dat er in iedere klas wel iemand was die vroeg hoe het met 'mij' ging. Wel een moment waar ik telkens even moest slikken. 

In de meeste klassen ging het wat op dezelfde manier. Mijn korte haren, de vraag hoe het met me ging en de rostjes die ze sparen waren een begin van mijn uitleg ... 'de juf in mij'. Ik kon (zelfs bij de 4-5 jarigen) uitleggen wat er was. Van die vuile beestjes in mij, van het poortje dat ik zal krijgen om niet elke week een spuitje te moeten krijgen, van de spuitjes die ook zorgen dan ik kaal word, tot de demonstratie met mijn sjaal op mijn hoofd. Zelfs bij de jonge ukkietjes lukte het om dit uit te leggen. ‘Mijn papa heeft ook geen haar’.. cute toch. ❤️ Juf Eva zou juf Eva niet zijn als ze geen snoepjes meehad natuurlijk. 

Ik ben blij dat ik dit gedaan heb want zo kan ik zeker nog eens terug naar school met sjaaltje of muts of zelfs mijn pruik ( enja, de roze carnavalspruik doe ik zeker ook nog eens aan!) Het terugzien van de lachende gezichtjes van de kinderen, mijn collega’s waren een echte opkikker. De geschenkjes van de klassen, de vele kaartjes hebben hier een speciaal plaatsje in de woonkamer. De berichtjes achteraf waren hartverwarmend.

Vandaag ga ik nog even naar het ziekenhuis om te vragen of ik goed bezig ben met mijn arm en om 2 topmadammen ( Griet en Inge) even in de bloemetjes te zetten. Morgen vertrekken voor een paar dagen naar zee.. op vakantie. Voor onze menage is dit dus eten en drinken. Vooral ook energie opdoen om er dinsdag aan te beginnen. Komende dagen dus geen blog maar ik ben er maandag terug. 

See ya 💕