Update

Wat deze week een beetje extra lastiger maakte dan anders is natuurlijk het weer. Ik hou van de warmte maar zo warm hoeft nu ook niet. Thuis is dat geen probleem want dan kan ik gewoon met mijn kale koppie rondlopen. Maar eenmaal ik buitenshuis ga was het toch zweten hoor. En misschien zijn er wel die denken: ah, loop dan gewoon in je kale koppie rond. Ik zou me daar totaal niet goed bij voelen! Ja, ik ben te trots en te ijdel om dit te doen. (maar vind dit totaal niet erg ... integendeel) 

Voor de rest zijn er de andere ongemakjes zoals pijn in de nagels. Een blikje opendoen lukt me niet meer want dat doet echt pijn. De pijn in de spieren en gewrichten valt heel goed mee deze week. 👍 De eerste dagen kwam er wel tandpijn bij. Geen idee of dit daar ook mee te maken heeft. 

De cortisone doet goed zijn werk zulle. We zetten verder uit, hebben af en toe een hoofd zo rood als een tomaat, kunnen nog heel goed eten en de emoties gaan met momenten ook op en af. Ik ben dus nu echt aan het aftellen tot het einde van de chemo. 

Een lieve collega kwam op bezoek met haar meisjes. Ik heb eerlijk gezegd het meest genoten van de meisjes. 😊 Die kinderstemmetjes ... heerlijk! Die heerlijke vragen! 'Waarom draag jij een muts?' (ik zag de blik op mama haar gezicht ...😂) 'Juf Eva is een beetje ziek en krijgt iedere week pilletjes waardoor haar haar is uitgevallen. Omdat het anders koud is (En dan dacht ik: koud, 't is begot 40 graden!), omdat ik dit niet zo mooi vind, draag ik een muts.'

Vrijdagavond hadden we een barbecue met collega's, vrienden ... heerlijk in het kwadraat!!

Als kers op de taart was er een 'old school' brief van ons Sonneke. Hartsvrienden die we 25 jaar geleden leerden kennen op de luchthaven. Tranen met tuiten gehuild bij het lezen van zoveel liefde. 

Fijne zondag 💕