Aftellen

Aftellen ..ja, want dat ben ik aan het doen. Wie had ooit gedacht dat ik ging verlangen tot ik naar het ziekenhuis moet voor een operatie. Hoe langer je moet wachten, hoe meer tijd je hebt om de molen in je koppeke te laten draaien. 

Ik zie het volledig zitten hé, heb nog niet getreurd of zo maar toch ga je meer nadenken over de gevolgen. 

Dat er aan mijn borst moet gewerkt worden dat is echt wel het laatste van mijn zorgen. Ze kunnen dat wel weer 'mooi' maken achteraf. En dat is ook echt zo. Maar dan denk ik wel eens van: dat komt toch terug mooi hé, want dat zal er wel niet meer hetzelfde uitzien, mijn zelfde borst zal het wel niet worden, ... 

Mijn dikke arm ... wat als ik daar toch altijd last van heb ... Typisch vrouwengedachten komen dan boven zoals: ga ik dat kleedje zonder mouwen nog kunnen dragen, ik ga me toch nog sexy voelen, ... Gelukkig heb ik al gezien dat er dus wel degelijk mooie lingerie bestaat want ik ben absoluut nog niet klaar om een vleeskleurige BH te dragen van de thuiszorgwinkel. 

Die gedachten slaan wel om naar: we zien wel en laten het op ons af komen. Maar het blijft wel een ping pong gevoel in het hoofd. 

Om dan nog maar te zwijgen over het idee dat ze mij gaan moeten wassen in het ziekenhuis of dat ik zo een pan onder mij krijg om te plassen. (Dat is geleden van de geboorte van mijn kinderen!) Sorry, maar dat zal niet met mij zijn zulle! Ik ga dat wel zelf kunnen. Naar het schijnt moet je in beweging blijven na de operatie dus .. (of ben ik gewoon mezelf wat moed aan het inpraten daarvoor .. dat kan ook 😊) Soit, we zien wel. 

Daarnet mijn think pink doos gaan ophalen en mijn roze sport bh voor de komende maanden. 😉 

Gelukkig kan me wel elke dag bezig houden en ga ik vaak op stap of heb bezoek. Gisterenavond een gezellige date gehad met mijn Zoco en maatje. Ik ga natuurlijk ook elke dag naar mijn ouders want zij zitten ook mee in dit verhaal. Nu richting Oostende voor een gezellig etentje met een heel lieve madam en dan wat shoppingtime. 

💕