Mijn schooltje

 Mijn 'schooltje', mijn werk, mijn passie, mijn liefde ...

5 jaar geleden werd ik directeur van het meest warme schooltje van de streek. Ik gaf er al 20 jaar les. We hebben een 200 tal kinderen dus hier kent iedereen elkaar. We zijn een topteam! Iedereen kent iedereen. Toen ik directeur werd zat de schrik er wel wat in om geen contact meer te hebben met de kinderen. Maar nu heb ik contact met 200 kinderen! Zo die kleine piepstemmetjes 's morgens horen roepen: 'dag juf Eva'. Die prutskes die aan je been hangen, die je elke dag knuffelen ( ja, dat was een voorwaarde ... ik knuffel elke dag die kleine en grote ukkietjes), dit is hemels, dat is warmte, dat is pure liefde!

Ik kreeg al wat tekeningen, filmpjes, berichtjes van kinderen/ouders en die hebben me allemaal ontroerd. Ik ga die allemaal ongelofelijk missen. 

Mijn schooltje moest dus kunnen blijven draaien zoals nu, zoals ik. Mijn rechterhand op school is mijn zorgcoördinator. Een schat van een mens, een warmer, ontroerender, emotioneler mens ken ik niet. (bestaat niet denk ik) Ze doet haar job zo goed, maar echt subliem goed! Geen enkele zorgcoördinator is meer begaan met haar job, haar kinderen, de ouders, de leerkrachten dan zij. Niet alleen een topcollega maar ook een top vriendin geworden. Dat is de collega waar ik zeker een 'flatje' mee wil delen als we samen dement zijn in het 'oudemanus'. Nietwaar Karientje? 😃

Juf Evy geeft les in het tweede leerjaar. Wij zijn al heel lang collega's (is eigenlijk gestart als stagiair op school) en werden vriendinnen. Hebben enorm veel gelijkenissen. Eén ervan is 'spreekwoorden'. 😂 Niet ons sterkste punt maar we begrijpen elkaar wel. 

Zij zal mijn plaats innemen de komende maanden. Zeker niet evident omdat ik weet dat haar klasje haar heiligdom is. Ik heb er alle vertrouwen in. Zij gaat dat super doen! Merci lieve schat ❤.  Ik heb  vandaag de deur dicht getrokken achter me. Maar ik ga je misschien nog meer lastig vallen dan ik zelf wil, want loslaten ga ik pas kunnen doen als ik echt helemaal ziek lig hoor. 

Mijn team ... mijn topteam. Ik heb een prachtteam! Stuk voor stuk unieke mensen. Die zichzelf kunnen en moeten zijn. Een team maak je met 'sfeer'. En die is er altijd. Ge wilt niet weten wat er daar allemaal in die leraarskamer gebeurd: van lachten en brullen, van huilen en roepen, van elixir tot porto, van koffie tot cava, ... 

Ik kan mijn schooltje met een gerust hart achterlaten door dat volledig team, want een school maak je samen! Dat zeg ik al lang en dat blijf ik herhalen! De reacties die ik zag toen ik hen het nieuws bracht heeft me echt doen nadenken. Die mensen ... ik voel me gezegend met zo een team rondom mij. 

Muziek is er altijd. 

Evy, ons lijflied hé... 'Ain't no mountain high enough'

Karientje, dat is er eentje voor ons geworden sinds vandaag ... (want ja, ge moet daar niet voor kunnen dansen hé)

Jenske, dit is al een tijdje van ons hé. 

En voor het team ... dit blijft het altijd!! Nu nog veel meer! Voor alle kinderen ... komaan, laat die polonaise maar komen!

Stuk voor stuk, team, kinderen, ouders, directies, bestuur, ... in mijn hart 💕. Bedankt voor alle mooie woorden, tekeningen, knuffels, liefde van dichtbij of veraf.