Mijn mama

Mijn mama had voor het eerst borstkanker 14 jaar geleden. In september startte ze haar nieuw traject. Na 5 maanden chemopillen werd ze geopereerd en start 2 mei aan haar bestraling. 

Toen ik het verdicht kreeg was mijn alllereerste reactie :'mijn mama'. Hoe schuldig kan je je voelen om dit je ouders aan te doen ... Wetende dat mijn ma en pa in hetzelfde schuitje zitten. We hebben traantjes gelaten en toen was er .. 'we gaan voor elkaar zorgen'.

Maar mama, we gaan der samen door hé! We kunnen binnen een paar maanden samen naar de lingeriewinkel. Geef nu toe ... wie kan ons na doen!? En wie weet kunnen we nog met 2 samen naar de bestraling. Doen we dan een klein flesje cava mee of zou dit niet mogen? 😀

Mijn papa, vroeger altijd een beer van een vent maar de laatste jaren de meest gevoelige man ooit, wat hem zo mooi maakt. 

Mochten ze dit lezen ... niet boos zijn hé. Want ja ,ik weet dat jullie liever alles voor jullie zelf houden maar wij zijn een andere generatie he! Maar ma en pa jullie zijn de meest moderne 70'tigers die ik ken dus moet ge daar ook mee kunnen omgaan zulle ...

Hou van jullie 💕 (we zeggen dit nooit, weten het wel .. dus 't is het moment)