Wachten part 2

 Deze week is er wel teveel aan. Vorige week heb ik er veel minder aan gedacht omdat ik ook de hele tijd bezig was. (was nochtans deze week ook wel voortdurend bezig) 

Eigenlijk zijn ze beter dat ze niet bellen met nieuws waar je toch nog niks meer mee weet. Vorige week lag de focus op het lange herstel. Je bereidt je voor op de lastigste weg en kan dit een plaats geven. Krijg je dan toch positiever nieuws, dan zorgt dat voor een ping pong in je hoofd. Je denkt veel meer aan de korte weg (operatie en bestraling) maar aan de andere kant zie je die lange weg precies zwaarder dan vorige week. 

Of misschien is het ook wel omdat 2 weken wel lang is, dat kan ook. Hoe meer tijd je hebt om te denken, hoe slechter natuurlijk. 

Maar goed, nog een paar uurtjes geduld. Ik heb wel leuke dingen gedaan deze week (ben nogal veel op draai geweest). Woensdag de pet scan gehad in Kortrijk en ondertussen nog een shopke gedaan, op draai geweest met mijn ma, gaan aperitieven bij mijn schoondochterke, lieve mensen over de vloer gehad, heel weel mooie woorden gelezen en gekregen, gisterenavond lekker gaan eten met de fijnste mensen, Het kot gaan poetsen van Sebastien en wat us time gehad met deze lieverd. Wat wens een mens nog meer ...

Ik heb mijn roze bloemetjeskleed aan om naar de dokter te gaan want hé .. la vie en roze hé. En ook wel een maag die in een knoop ligt. (wist niet dat een maag ook zo stressgevoelig is 😏)

p.s. Veel mensen vragen of ze deze blog kunnen volgen. Nee dus. Met blogger kan dit niet. Deze blog schrijf ik niet omdat ik wil dat mensen me volgen hoor. Ik heb het op mijn profiel van insta en facebook gezet. En de mensen die dit echt willen lezen, vinden me wel. 💕 (update..het kan dus wel! Merci Annick.)